Aile Terapisi

Aile terapisi, genellikle mevcut ilişki kalıplarının kişiler arası iletişimi bozabildiği için aile sisteminde değişiklik yapılması gerektirdiğini kabul eder (Metcalf, 2011). 

Aile terapistleri birçok yaklaşım benimserken, terapiler genellikle aşağıdaki dört ilkeye dayanmaktadır. (Goldenberg, 2017):

1. Aile üyeleri birbirine derinden bağlıdır, bu nedenle terapi her üyenin inançlarına odaklanmalıdır.
2. Zamanla, yakın çevrede yaşayan aile üyeleri, "oldukça kararlı konuşma ve davranış dizilerinden oluşan etkileşim kalıpları oluştururlar. 
3. Sunulan sorunun bağlamı genellikle terapistlerin gözlemlediği ve etkileşimde bulunduğu "etkileşimler, inançlar ve davranışları" içerir ve neden ve sonuç olarak düşünülebilir. 
4. Aile sorunları genellikle çevresel değişimler veya yaşam değişiklikleriyle başa çıkma zorluklarının bir sonucudur.

Aile terapisi ve aile danışmanlığı sıkça birbirinin yerine kullanılan terimlerdir, ancak ikincisi bazen psikologlar, sosyal hizmet uzmanları ve diğer profesyoneller tarafından benimsenen çeşitli terapötik yaklaşımları ve ailelere iletişimi artırmayı, çatışmayı çözmeyi ve zorluklarla başa çıkmayı desteklemeyi içeren daha geniş bir terim olarak kullanılabilir. 

Evlilik ve aile terapisi, bireylerin, çiftlerin ve ailelerin ilişkilerini geliştirmelerine ve çatışmalarını çözmelerine yardımcı olan psikoterapi biçimleridir. Kapsamı, bir birey yerine çift veya tüm aile ile çalışmayı içerir (Metcalf, 2011).

Aile terapistlerinin ailelere değişim fırsatları sağlama konusundaki farklılıklara rağmen, hepsi terapötik bir ortam oluşturmaya çalışır ve bu ortamın aşağıdaki özelliklere sahip olmasını hedefler. 

1. Rahatsızlığı ve çatışmayı azaltmak için öz-incelemeyi teşvik eder.
2. Aile dayanıklılığını ve güçlenmeyi harekete geçirir.
3. Aile üyelerinin genel işlevselliğini artırmalarına yardımcı olur.

Evlilik terapisinde, danışmanlar çiftle konuşma terapisi, rol oynama ve ev ödevleri gibi çeşitli teknikleri kullanabilir. 

Aile terapisi, ilişki sorunları ve genel aile dinamikleri üzerinde etkili bir yaklaşımdır. Terapistler, ilişki içindeki iletişim ve davranış kalıplarını belirleyerek daha geniş sorunlara katkıda bulunan unsurları tespit eder ve daha iyi anlayışı teşvik etmek ve çatışmayı azaltmak için yaklaşımlar önerir.

İletişim teorisi, insanların sözlü ve sözlü olmayan mesajlar aracılığıyla nasıl bilgi ve anlam alışverişi yaptığını inceleyen bir alandır (Fitzpatrick & Ritchie, 1993). İletişim teorisinin aile terapisi ve aile danışmanlığı üzerindeki etkisi önemlidir ve aile içindeki iletişim kalıplarının sorunlara katkıda bulunup bulunmadığını veya bu sorunların hafiflediğini anlamak için kullanılabilir.

Terapistler, iletişim teorisini kullanarak aile içindeki çatışma veya sıkıntıya neden olan iletişim kalıplarını belirlemek ve iletişimi geliştirmek, çatışmaları çözmek için stratejiler geliştirmek için aktif dinleme, empati ve açıklık gibi teknikleri kullanabilir.

 

Bilişsel Davranışçı Aile Terapisi: 

Çift ve aile ilişkilerindeki sorunları anlama ve tedavi etme konusundaki davranışsal ve bilişsel-davranışsal modeller, deneysel olarak iyi desteklenmektedir.

Danışanlara, aile sistemi içindeki olumsuz duygusal ve davranışsal tepkilere katkıda bulunan düşünce öğelerini tanımlamalarını teşvik eden bilişsel müdahaleler, düşüncelerin geçerliliğini sınamak ve yardımcı olmayan düşünceleri daha faydalı ve işlevsel olanlarla değiştirmek açısından değerli bulunmuştur. 

Uzman Psikolog Ebru Özer